Blog

Ik houd van boeken lezen. Werk gerelateerde boeken, (auto)biografieën, thrillers, veel genres spreken mij aan. Op dit moment ben ik Zondagskind aan het lezen, van Judith Visser. Het gaat over Jasmijn Vink, zij heeft Asperger, een vorm van autisme. Vanuit haar beleefwereld wordt beschreven hoe zij hier mee omgaat. Hoe voelt ze zich en wat maakt ze allemaal mee. En regelmatig staat er in het boek, “wat zou normale Jasmijn nu doen”. En dit raakt me. Elke keer weer. Want het woord normaal wordt tegenwoordig vaak gebruikt en ik denk dan, wat is dat normaal? En wat is voor Jasmijn normaal?

Het woord normaal wordt ook vaak gebruikt nadat de covid-19 maatregelen zijn opgesteld door de overheid. Om de pandemie zoveel mogelijk de kop in te drukken en de gezondheidszorg niet te overbelasten, moest iedereen zoveel mogelijk binnen blijven, 1,5 meter afstand houden, geen handen meer schudden, horeca moest dicht, alle evenementen werden afgelast, zoveel mogelijk thuis werken en ga zo  maar door. Veel maatregelen waren niet fijn maar er werden ook maatregelen als prettig ervaren. Bijvoorbeeld het thuis werken. Natuurlijk was dit niet voor iedereen fijn, met name als de kinderen ook thuis waren, maar bij veel mensen werd dit ook als prettig ervaren. Al vroeg kunnen beginnen en niet eerst naar het werk rijden? Je kunt zelfs in je huispak achter je computer gaan zitten, nog snel even het wasje aanzetten, rustig kunnen werken…. Nu wordt er vaker geopperd of hier nu de maatregelen versoepelt worden, meer gebruik van gemaakt kan worden. Gelukkig reageren menig werkgevers positief hierop. Zelfs in vacatureteksten zie je regelmatig terug komen: “optie om thuis te werken, bespreekbaar”. En deze ontwikkeling wordt ook wel het ‘nieuwe normaal genoemd’. Het nieuwe normaal, maar wat is dan normaal? Ik ben het even gaan opzoeken.

nor·maal (bijvoeglijk naamwoord, bijwoord)

1. volgens de regel; = gewoon: hij is niet normaal niet goed bij zijn hoofd; normaal gesproken gewoonlijk; niet normaal! uitroep als je iets zeer heftigs ondergaat; dat is de normaalste zaak van de wereld dat is vanzelfsprekend
2. niet klein, maar ook niet groot: een normale portie

De eerste betekenis, volgens de regels. Ja daar kan ik me wel in vinden. Maar ik denk hierbij wel: wie bepaald de regels? De overheid heeft natuurlijk veel regels opgesteld, dit om onze maatschappij leefbaar te houden. Maar er zijn ook veel ongeschreven regels. En wie bepalen deze regels? Deze ongeschreven regels komen tot stand door cultuur, leefwijze, waarden en normen. Maar wie heeft deze bepaald en wie mag ze aanpassen? De overheid, de scholen, de fabrikanten, de burger, je buurman, jij, ik? Wie mag voor jou bepalen wat normaal is? Nou ik kan je zeggen, dat doe ik voor mezelf het liefste ook zelf. En voor mijn gezin doe ik dit graag samen met mijn zoon en mijn man. En dat is voor ons dan normaal. En wat mijn overbuurman bepaald en doet is voor hem normaal. Misschien lijkt het veel op mijn normaal maar ook veel dingen zullen niet hetzelfde zijn. Is het dan niet meer normaal? Nee natuurlijk niet. En zo ook in het geval van Jasmijn Vink. Door haar autisme wil ze vaak heel graag alleen zijn. Maar haar omgeving vindt dit niet normaal. En dan ontstaat “normale Jasmijn” en dat is voor Jasmijn zelf niet meer normaal. En dat raakt me. Ik wil dat iedereen gaat leven volgens zijn eigen normaal, zijn eigen stijl! Want dat is in mijn ogen de enige manier om normaal te zijn.

Leef je leven in jouw stijl.